شماره جديد همشهري جوان انگيزه‌اي شد براي نوشتن اين پست. در اين پست مي‌خوام به اين موضوع بپردازم چرا مردم زندگي خودشونو تعطيل مي‌كنن و دو روز در هفته به تماشاي افسانه جومونگ به مدت 90 دقيقه مي‌پردازند. حال اين دو تا ۹۰ دقيقه‌را ضرب در تعداد روز‌هايي كه در سال نمايش داده‌ميشه بكنيم شايد بتوان يه عدد نجومي در‌اورد. از طفوليت به ياد داريم كه سريال‌هاي كره‌اي و ژاپني و چيني در ايران هواداران خاص خود را داشته است. زماني كه طفل صغيري بودم «اوشيين» را به ياد مي‌آورم كه تمام زن‌هاي فاميل حين سبزي پاك‌كردن با تمام وجود از خود بي‌خود مي‌شدند و به تماشاي اين سريال مي‌پرداختند و از زندگي قافل بودند. در اين چند سال اخيرهم كه كاردار فرهنگي ايران تو كره بسيار فعال شده و تمام سريال‌هاي كره‌اي را با مشقت فراوان! فراهم مي‌كند و براي كشور عزيزش مي‌فرستد و رسانه‌ي ملي نيز مردم را ۳ ساعت در هفته فقط به تماشاي اين سريال مشغول نگه‌مي‌دارد، به غير از سريال‌ها و فيلم‌هاي بي‌محتواي ديگر كه مدام از صدا وسيماي جمهوري اسلامي ايران پخش مي‌شود.
عجب در اينجاست كه دليل علاقه‌ي مردم به اين سريال‌هاي بيش از اندازه‌است و حتي مي‌توانيم بگوييم بينندگان اين سريال كره‌اي از بينندگان سريال‌هاي با‌محتواي ايراني مثل يوسف پيامبر، خواب و بيدار و هزار دستان و ... بسيار بيشتر است و بينندگان اين سريال از قشر زنان سبزي‌پاكن فراتر رفته و در ميان اكثر اقشار جامعه مخصوصا طرفداران فيلم‌هاي اكشن آمريكايي ( كه بي‌محتواترند ) نيز رخنه كرده است.
ذليل اين حركت زياد واضح نيست و اين كار را بايد جامعه‌شناسان انجام دهند ولياينو مي‌دونم كه ۵۰ درصد بينندگان سريال طويل افسانه جومونگ آدم‌هاي بيكار هستند و ۳۰ درصد به‌خاطر سوسانو مي‌بينند و ۱۵ درصد براي اينكه از بقيه عقب نيفتند و بتونن همه جا تحليل خود را ارائه دهند و ۵ درصد هم كه جز بهترين بينندگان هستند به اين دليل مي‌بينند تا مقداري درس سياست يادبگيرند و به اين دسته پيشنهاد مي‌كنند سريال خانه‌هاي پوشالي را هرجور شده گير بياورند و ببينند تا بفهمند سياست را مي‌توان در سريال‌هاي انگليسي جستجو كرد و نه كره‌اي و بي‌محتوا.
________________________
با تشكر از ساعت شني